نقد و بررسی بازی Lethal League Blaze
"به قلم پرهام آقاخانی"
تجربه نشان داده است که میتوان با الگو گیری از تجربهها و عناوین قدیمی، دست به خلق عناوین منحصر به فردی زد که هویت و خصوصیات خاص خودشان را داشته باشند. یکی از این عناوین، Lethal League بود که با ترکیب چندین ژانر و بازی مختلف، تجربهای نوین ولی با کمی مشکل را برای بازیکنانش به ارمغان آورده بود. حالا امسال شاهد عرضه شدن یک دنباله با نام Lethal League Blaze بر نسخهی اول این سری هستیم؛ دنبالهای که حجم عظیمی از تغییرات و بهبودها را در خود جای داده و میتوان کلیت تجربهی آن را در دو کلمه خلاصه کرد: هیجان خالص.
کلا هر چیزی که با دیدن تصاویر بازی به ذهنتان خطور کرده است را دور بریزید، چون تصاویر بازی به هیچ عنوان نمیتوانند هیجان بی حد و اندازه و روی واقعی آن را به شما نشان دهند. گیم پلی Lethal League Blaze مخلوطی از سبک فایتینگ با بیس بال و بازی قدیمی Pong است. 2 تا 4 بازیکن در یک محیط بسته روبروی هم قرار میگیرند، یک توپ در وسط زمین قرار میگیرد و هر نفر وظیفه دارد تا با ضربه زدن به توپ و تغییر رنگ آن، سایر بازیکنان را مورد هدف قرار داده و از زمین خارج کند. ولی نکتهی مهم اینجاست که هر بار ضربه زدن به توپ، باعث افزایش سرعت و میزان آسیب رسانی آن میشود. در سرعتهای پایین، اتفاقات خیلی خاصی رخ نمیدهد و روند بازی کاملا عادی پی گرفته میشود. ولی فقط کافیست که سرعت توپ بالاتر برود تا بتوانید شاهد روی اصلی بازی و هیجان دیوانه کنندهی آن باشید: توپ با سرعتی دیوانه وار به در و دیوار کوبیده میشود، افکتهای ویژهی هر مرحله (نظیر افزایش سرعت قطار در مرحلهی مترو، وقوع طوفان شن در مرحلهی صحرا و یا آتش گرفتن استادیوم) به ناگهان پدیدار میشوند و با هر بار ضربه زدن به توپ، بازیکن ضربه زننده و توپ برای مدتی سر جایشان ثابت مانده و کل صفحه به لرزه میافتد. چنین لحظاتی که به وفور اتفاق میافتند، باعث میشوند که هایپ و هیجان را تا اعماق وجودتان حس کنید و به این موضوع فکر کنید که چرا این عنوان هیچ مسابقات جهانیای ندارد!
از طرفی دیگر، نه تنها هرکدام از کارکترها از یک توانایی خاص و منحصر به فرد (مثل نگه داشتن توپ برای یک مدت کوتاه یا تلپورت کردن) بهره میبرند، بلکه حتی میتوان که از تکنیکهایی همانند Bunt (کم کردن سرعت توپ برای یک مدت بسیار کوتاه) و یا گرفتن و پرتاب کردن آن به سمتی دیگر نیز استفاده کرد. چنین مواردی باعث شدهاند تا گیم پلی بازی حتی بیشتر از قبل، غیرمنتظره و جذاب شود؛ چون اصلا نمیدانید که حریف میخواهد چه کار کند و آیا در لحظات آخر، از تکنیک ویژهی خود استفاده میکند یا نه.
خوشبختانه سازندگان در ساخت این دنباله، دست به تغییر و اضافه کردن یک سری از مکانیکها نیز زدهاند که باعث بهبود گیم پلی نسبت به نسخهی قبلی شده است. در این نسخه دیگر خبری از ناک اوت شدن به محض برخورد توپ نیست و سیستم جان، حالتی مبتنی بر سرعت و Killer Instinct وار پیدا کرده است. میزان ضربهای که هر کارکتر از توپ دریافت میکند، نسبت به سرعت توپ متغیر است و همچنین با اتمام یک راند، هیچ کدام از کارکترها جان از دست رفتهی خودشان را بازیابی نمیکنند. حتی میتوان برای جلوگیری از مداخلهی حریفان و دفع توپ پس از شلیک شدن آن، از تکنیک Parry استفاده کرد و جلوی آنها را گرفت یا در جریان بازی یک سری Power Up خاص را فعال کرد. اما متاسفانه با این که بخشهای آموزشی بازی اطلاعات خوبی را در مورد این تکنیکها در اختیار شما قرار میدهند، در مورد تعداد کمی از آنها هیچ راهنماییای نمیکنند. مثلا بازی هیچ وقت به شما نمیگوید که میتوانید هنگامی که کارکترتان در وضعیت گیج شدگی پس از ضربه خوردن قرار دارد و توپ نیز به او نزدیک است، با مصرف مقداری انرژی و دوبار فشردن دکمهی ضربه زدن، هالهای ایجاد کرده و توپ را در اختیار خودتان بگیرید.
حیف که وضعیت هوش مصنوعی بازی نیز خیلی متغیر است. مسابقات بخش داستانی و آرکید بازی در سطح بسیار خوبی قرار دارند و هوش مصنوعی، لحظات بسیار چالش برانگیز و سرشار از هایپای را برای شما خلق میکند؛ ولی در طول بازیهای چند نفرهی Versus با CPU، زیاد پیش میآید که حریفان و یا هم تیمی خودتان را به جای هدف گرفتن توپ، در حال مسخره بازی در آوردن ببینید و به همین خاطر، زمانی که در بازیهای تیمی از روند بازی خارج میشوید و میبایست تا خروج یارتان و یا تمام بازیکنان تیم مقابل منتظر بمانید، مجبور میشوید تا چندین دقیقه فقط به نظارهی حرکات احمقانهی کارکترها بنشینید و دعا کنید که زودتر قضیه تمام شود.
بله، درست خواندید. سازندگان این بازی هم درست مثل خیلی از بازیهای دیگر، به اضافه کردن بخشهای جدیدی مثل بخش داستانی برای آن پرداختهاند. بخش داستانی در این بازی خیلی عمیق و یا جدی نیست، اما نه تنها میتواند که اصول بازی را خیلی خوب به مخاطب آموزش داده و او را آماده کند، بلکه در کمال تعجب، از انسجام خیلی خوبی نیز برخوردار است. داستان بازی واقعا جالب است، موضوعات بسیاری را برای بازیکن توضیح میدهد و سعی میکند که برای اکثر اتفاقات و یا پس زمینهی داستانی کارکترها، دلیلی فراهم کند. اما با این حال، بازی در توجیح کردن اکثر این اتفاقات، کم نمیآورد و وقایع آن خیلی خوب با هم اتصال پیدا میکنند؛ موردی که زیاد در بازیهای این سبک، شاهد آن نیستیم.
از طرفی دیگر نیز دو مود جدید برای مبارزه در حالت Versus (در کنار مودهای Free 4 All و Single و Teams) به بازی اضافه شدهاند. اولین مود، Lethal Volley است که گیم پلی Lethal League را با والیبال مخلوط میکند و این بار باید از برخورد توپ با زمین خودتان جلوگیری کنید. مود جدید بعدی نیز Strikers است که اهدافی را در دو سمت زمین قرار میدهد و بازیکنان باید با کوباندن توپ به آن اهداف، امتیاز کسب کنند. در کل میتوان گفت که محتویات تک نفرهی بازی اکنون در سطح بسیار خوبی قرار دارد؛ ولی با این که بازی از لحاظ مقدار این محتویات، نسبت به نسخهی پیشین ارتقای قابل توجهی یافته است، اما همچنان جای خالی یک سری مودهای دیگر مثل آرکید تیمی که میتوانستند در بازی قرار گیرند (و میزان هیجان و هایپ آن بیشتر از حالت عادی است)، واقعا احساس میشود.
چنانچه با دیدن تصاویر بازی یک حس Deja Vuی عجیب به شما دست داده است، باید بگوییم که تنها نیستید. طراحی حالت گرافیکی این بازی و کارکترها (مخصوصا کارکترهای جدید یعنی Jet و Nitro و Doombox) با الهام گیری شدید از روی عنوان کلاسیک و محبوب کمپانی SEGA، یعنی Jet Set Radio انجام شده است. در نتیجه بازی حس و حالی به شدت مشابه با یک نسخهی جدید و متفاوت از سری Jet Set Radio دارد. گرافیک بازی نیز اکنون به جای حالت دو بعدی قدیمی، توسط موتور گرافیکی یونیتی به صورت 2.D طراحی شده و قرارگیری خطوط ضخیم مشکی دور مدلهای کارکترها همانند عناوینی همچون Marvel vs Capcom 3 و Borderlands، کمک شایانی به ارتقای سطح کیفی بازی و گرافیک هنری آن کرده است. این موضوع همچنین باعث شده تا سازندگان بتوانند از زاویههای دوربین بیشتری برای سینماتیک کردن فینیشرها به سبک عنوان Guilty Gear Xrd، بهره ببرند که جلوهی خاصی به آنها داده است.
چیزی که وضعیت را حتی بهتر از قبل میکند، حضور آهنگساز سری Jet Set Radio یعنی آقای Hideki Naganuma در لیست آهنگسازان بازی است که یک موسیقی فوق العاده پرانرژی را برای بازی تدارک دیده است؛ موسیقیای که نه تنها بهترین موسیقی داخل بازی به شمار میرود، بلکه کاملا نشان میدهد که چقدر به یک Jet Set Radioی دیگر نیاز داریم. سایر موسیقیها نیز وضعیتی مشابه دارند و در مواردی مثل موسیقی Ordinary Days v2، واقعا گوش نواز هستند. اما متاسفانه پخش این موسیقیها تنها محدود به مرحلهی خاص آنها است و قابلیت انتخاب موسیقی برای مراحل وجود ندارد؛ نکتهای که میتواند یک سری از کاربران را ناامید کند.
بازبینی تصویری:
!ZA WARUDO! TOKI YO TOMARE
میتوانید با امتیازاتی که بدست میآورید به خرید موسیقیها، مراحل، کارکترها و مودهای جدید بپردازید
بدون شرح…
احتمال دارد به خاطر مشکلات موتور یونیتی با برخی کنترلرهای D-Input، در تنظیم کنترلرتان دچار مشکلاتی شوید. به عنوان مثال، در این تصویر بازی دو گزینه را با هم انتخاب کرده و از تشخیص فقط یک حالت Input، عاجز است.
تنظیمات گرافیکی بازی کمی محدود است.
نکات مثبت:
محتویات آفلاین مناسب
گیم پلی به شدت جذاب (مخصوصا به صورت چند نفره)
سیستم کنترلی دقیق
موسیقیهای عالی
ارتباطات خوب در بخش آنلاین
نکات منفی:
نبود یک سری راهنماییهای مورد نیاز
پشتیبانی نامناسب از برخی کنترلرها
وضعیت هوش مصنوعی خیلی متغیر است
محدودیت تنظیمات گرافیکی
نسخه PC از Exclusive Fullscreen بهره نمی برد
تعداد مودهای بازی میتوانست بیشتر باشد
سخن آخر: Lethal League Blaze یک ادامهی خارق العاده بر یک بازی خارق العاده است. ارتقاها و ریزکاریهای انجام شده نه تنها کیفیت کلی بازی را بالا بردهاند، بلکه همچنین میزان هایپ و هیجان مسابقات را نیز چند برابر کردهاند. اما با این وجود که بازی محتوای تک نفرهی زیادی دارد، اوج لذت آن در بازی کردن با بقیه است. پس خانواده و دوستانتان را برای بازی کردن جمع کنید و مطمئن باشید که حسابی خوش خواهید گذراند.
Verdict
Lethal League Blaze is a fantastic sequel to an already fantastic game. The numerous tweaks and improvements not only increased the overall quality of the game but have also ramped up the amount of hype and tension in the matches as well. However, while the game has a lot of single player content, most of its fun comes while playing with other people. So gather your family or friends to play and you're definitely going to have a ton of fun
Score: 8 out of 10 – PC Version