نقد و بررسی بازی Asterix & Obelix XXL 2 Remastered
"به قلم پرهام آقاخانی"
در چند ماه اخیر، یک جو خیلی عجیب و صد البته بسیار خوشایند، نسبت به ریمستر شدن و یا تایید نسخه‌ی جدید بسیاری از عناوین قدیمی به پا شده است که باعث شده طرفداران آن‌ها بتوانند باری دیگر، به تجدید خاطرات خود بپردازند. سری Asterix & Obelix XXL نیز یکی از همین عناوین است که نسخه‌ی دوم آن به صورت ریمستر شده در اختیار طرفدارانش قرار گرفته است؛ عنوانی که برخلاف ادعاهای سازندگانش و با حجم تغییراتی که در آن وجود دارد، اصلا شبیه یک ریمستر خالص به نظر نمی‌رسد و با وجود برخی تغییرات مثبت، در بعضی موارد به طرز عجیبی نسبت به نسخه‌ی اصلی پسرفت داشته است.
از آنجایی که ممکن است بسیاری از افراد با این سری آشنایی نداشته باشند، بد نیست که اول سری به تاریخچه‌ی این سری بزنیم. Asterix یا The Adventures of Asterix، یک سری کمیک فرانسوی است که توسط رنه گوسینی (همان خالق سری خاطره انگیز Lucky Luke) خلق شده بود. این کمیک در بازه زمانی پنجاه سال قبل از میلاد مسیح رخ می‌داد و در مورد یک دهکده‌ی کوچک از مردم Gaul بود که با وجود حملات متعدد ژولیوس سزار، همچنان توانسته بودند تا او را از تسخیر سرزمینشان بازدارند. دلیل این اتفاق نیز، یک معجون جادویی بود که به مردم این دهکده اجازه می‌داد تا بعد از نوشیدن آن، قدرتی به شدت فراانسانی کسب کنند. داستان این سری نیز همواره بر روی ماجراجویی‌های دو تن از اعضای این دهکده با نام‌های Asterix و Obelix تمرکز می‌کرد که جزو قدرتمندترین مبارزان آن جا نیز محسوب می‌شدند.
این کمیک توانست تا در کشور فرانسه به موفقیتی بزرگ برسد و به موفق‌ترین اثر گوسینی تبدیل شود. بر طبق یک قانون نانوشته، هر وقت هم که چیزی به شهرت می‌رسد، بالاخره پایش به سایر بخش‌های دنیای سرگرمی باز می‌شود. پس این اتفاق در مورد این سری کمیک نیز به وقوع پیوست و باعث ساخته شدن 14 فیلم (که در شبکه‌های صدا و سیمای ایران نیز پخش شدند و جدیدترین آن‌ها نیز در دسامبر 2018 اکران می‌شود)، 15 بازی تخته‌ای، 40 بازی ویدئویی و حتی یک شهربازی از روی آن شد! با این حال، اکثر بازی‌های ویدئویی این سری با توجه زیادی روبرو نشدند؛ اما بعد از عرضه شدن نسخه XXL بود که قضیه تغییر کرد و این سری توانست تا محبوبیتی جهانی و گسترده در بین گیمرها کسب کرده و در یادها ماندگار شود.
سری Asterix & Obelix XXL در سبک Beat'em Up سه بعدی، و با کمی چاشنی Dynasty Warriors و ویژگی‌های فانتزی قرار دارند. شما در طول این سری در نقش Asterix و Obelix قرار گرفته و به مصاف ده‌ها تا صدها سرباز رومی می‌روید. تنها اسلحه‌هایی هم در اختیار دارید، همان معجون جادویی و همچنین مشت‌های قدرتمند این دو مبارز است که با استفاده از آن‌ها، می‌توانند دشمنان را به معنای واقعی کلمه به سمت فضا پرتاب کنندد و یا آن‌ها را گرفته و دور سرشان بچرخانند! (کمی گیج کننده است، ولی اگر یکی از گیم پلی‌های بازی را ببینید کاملا متوجه موضوع خواهید شد.) هر دو نسخه‌ی سری XXL از چنین گیم پلی‌ای بهره می‌برده‌اند؛ ولی نسخه دوم از شهرت بیشتری برخوردار است، چون در این نسخه بود که سازندگان، زمین و زمان را به هم ریختند و به جای طنز واقعی، بازی را پر از اشارات به عناوین مختلف و Pop Culture کردند. در نتیجه، با یک نگاه به بازی ممکن است این طور به نظرتان برسد که انگار سازنده می‌خواسته Crossover چندین بازی مختلف را بسازد، ولی به خاطر مشکلات Licensing، مجبور شده تا ظاهر همه‌ی کارکترها را تغییر دهد. در نتیجه بازی پر است از شخصیت‌هایی همچون یک جاسوس حرفه‌ای رومی با نام سم شیفر تا برادر ناتنی گمشده‌ی لارا کرافت با نام Larry Craft! همین موضوع باعث شده تا بازی روندی مشابه با سری Guacamelee داشته باشد و مداوما بازیکن را با اشاره‌های مختلف بمباران کند.
حالا اجازه بدهید تا به نسخه‌ی ریمستر بپردازیم. اولین چیزی که در نسخه‌ی ریمستر نظرات را به خودش جلب می‌کند، گرافیک بازی است. سازندگان این نسخه، تمامی مدل‌های بازی را از نو طراحی کرده و از افکت‌های جدیدی همانند بازتاب‌های محیطی نیز در طراحی مجدد بازی، استفاده کرده‌اند. همین مسئله باعث شده که کیفیت گرافیکی بازی به شدت بالا رود و در حد و اندازه‌های یک عنوان کنونی باشد. اما متاسفانه این قضیه به ضرر رنگ بندی محیط تمام شده است و برخی محیط‌های نسخه‌ی ریمستر به اندازه‌ی نسخه‌ی اصلی، رنگارنگ نیستند و حالتی شسته شده به خود گرفته‌اند که ممکن است برای بازیکنان قدیمی این عنوان، قابل قبول نباشد. البته این موضوع در مورد ویدئوهای از پیش رندر شده‌ی داخل بازی صدق نمی‌کند؛ ویدئو‌هایی که با تغییرات بسیار اندک، از نسخه‌ی پیشین به این بازی منتقل شده‌اند و به همین خاطر، از سایز صفحه و کیفیت پایین‌تری برخوردار هستند.
خوشبختانه تغییرات بازی تنها به بازسازی مدل‌های آن خلاصه نمی‌شود و سازندگان به اضافه کردن موارد دیگری به بازی، و یا بهبود یک سری از ویژگی‌ها نیز پرداخته‌اند که تاثیرات مثبتی روی تجربه‌ی کلی گذاشته است. این نسخه برخلاف عنوان اصلی، از چند چالش اضافه و نو بهره می‌برد که نسبت به سایر چالش‌ها، سخت‌تر هستند و کاربرد کلاهخودها (واحد پولی بازی) نیز در آن تغییر یافته و به دلیل تغییر یافتن نحوه جمع آوری کارت پستال‌ها و انتقال آن‌ها به داخل محیط‌های بازی، اکنون تنها برای آپگرید کردن توانایی‌ها و خرید Figurineها به کار می‌روند. حتی سیستم چک پوینت و ذخیره‌ی قدیمی بازی هم بهبود بسیاری نسبت به نسخه‌ی اصلی پیدا کرده است و دیگر نیازی به ذخیره سازی دستی نیست.
البته تغییراتی که به آن‌ها اشاره کردیم، تنها وجه تفاوت این نسخه نسبت به نسخه‌ی اصلی نیستند و افرادی که قبلا به انجام این بازی پرداخته باشند، می‌توانند از همان لحظه شروع بازی، متوجه یک سری تغییرات دیگر بشوند. به عنوان مثال، آیتم‌های Helmet Multiplier که باعث چندبرابر شدن تعداد کلاهخودهای جمع آوری شده توسط بازیکن برای یک مدت محدود می‌شدند، از بسیاری از محیط‌های این نسخه حذف شده‌اند و هیچ خبری از آن‌ها نیست. یا سیستم جان بازی از حالت کلاسیک خود (سه سپر شش واحدی) خارج شده و سروشکلی جدید (چهار قلب چهار واحدی) پیدا کرده است. یک سری از این تغییرات، قابل درک هستند. به عنوان مثال، سیستم خرید بازی به خاطر وجود موارد بیشتر برای خرید و جمع آوری که قبلا به آن اشاره کردیم، مورد بازبینی قرار گرفته است. اما همین مورد باعث شده تا سطح مراحل، فوق العاده خالی به نظر برسد و تمام آن لذتی که در برنامه ریزی برای استفاده حداکثری از Multiplierها وجود داشت، مخصوصا برای بازیکنانی که چندین بار به انجام این عنوان پرداخته بودند، از بین برود.
یک سری از تغییرات دیگر نیز، خوب نیستند و بعضا نمی‌توان آن‌ها را درک کرد. مثلا هاله‌های نورانی دور کلاهخودها که به بهتر دیده شدن آن‌ها کمک می‌کردند، دیگر وجود ندارند و نمی‌توان آن‌ها را به راحتی از دور تشخیص داد، راهنمایی‌های ویدئویی داخل نسخه‌ی اصلی بازی به صورت کامل از بازی حذف شده‌اند و یا منوی اصلی بازی از آن حالت جالب نسخه‌ی اصلی (که محیط‌های مختلف مراحل بازی را به نمایش می‌گذاشت) خارج شده و اکنون به یکی از خشک‌ترین منوهای موجود در تاریخ گیمینگ تبدیل شده است. حتی بازی یک پسرفت عجیب نسبت به نسخه‌ی اصلی بازی داشته است و آن هم، حذف شدن تمام اسلات‌های اضافه‌ی ذخیره سازی است. به عبارت دیگر، هیچ راهی برای انجام چند بازی در کنار یکدیگر وجود ندارد و اگر مواظب نباشید، ممکن است فایل ذخیره‌تان خیلی راحت از دست برود.
همانطور که می‌بینید، قسمت زیادی از ویژگی‌های بازی تغییر کرده‌اند؛ اما با این حال، متاسفانه همچنان یک سری از آن‌ها دست نخورده باقی مانده‌اند و یا به خوبی تغییر نکرده‌اند که همین موضوع باعث شده تا این عنوان در بعضی قسمت‌ها، به شدت تاریخ مصرف گذشته ظاهر شود. به عنوان مثال، سیستم مبارزه‌ی بازی هیچ تغییری نکرده است و نه تنها همچنان راهنمایی‌های مرتبط به مبارزه، خیلی دیر به بازیکن ارائه می‌شوند، بلکه حتی هیچ ویژگی تدافعی‌ای نیز به آن اضافه نشده است. با این وجود نیز، در برخی از قسمت‌های بازی می‌توان شاهد افزایش تعداد دشمنان نسبت به عنوان سال 2005 بود که همین مسئله باعث شده تا بازی نتواند در جذب مخاطبان جدید و یا حتی تازه کار، موفق عمل کند. از طرفی دیگر، همچنان بازی یک تجربه‌ی کاملا تک نفره را ارائه می‌کند و پتانسیل بالای آن برای تبدیل شدن به یک عنوان Co-Op دونفره، به طور کامل نادیده گرفته شده است؛ مسئله‌ای که می‌توانست قشر بیشتری از بازیکنان را به سوی این عنوان جذب کند.
متاسفانه هنگامی که به بحث سنجش کیفیت نسخه‌ی PC بازی می‌رسیم، اوضاع حتی بدتر از قبل می‌شود؛ چون تنظیمات گرافیکی‌ای که در نسخه‌ی PC بازی وجود دارد، حالتی همانند نسخه‌ی زمان انتشار Batman: Arkham Knight دارد! این نسخه از بازی به هیچ وجه اجازه‌ی تغییر تنظیمات گرافیکی دلخواهتان را به شما نمی‌دهد و فقط بر روی سه حالت کم، متوسط و زیاد تنظیم شده است که برای یک بازی PC که در انتهای سال 2018 عرضه شده، اصلا مناسب نیست. به عبارت دیگر، هیچ راهی برای تغییر تنظیماتی مثل Motion Blur و یا Reflections و Anti-Aliasing در بازی وجود ندارد. از همه بدتر، پشتیبانی بازی از کنترلرها است. بازی نه تنها از یک سری از کنترلرها پشتیبانی نمی‌کند، بلکه حتی با استفاده از نرم افزارهایی همانند X360CE نیز، هیچ اتفاقی نمی‌افتد و این عنوان همچنان در تشخیص Inputها، عاجز است.
بازبینی تصویری:
GOTTA GO FAST
معرفی می‌کنم: Larry Craft
ارتقاهای گرافیکی کاملا قابل مشاهده هستند (سمت راست: بازی اصلی روی PC – سمت چپ: ریمستر)
جایگذاری بعضی آیتم‌ها حسابی تغییر کرده است (سمت راست: بازی اصلی روی PC – سمت چپ: ریمستر)
90 درصد از کاربران، متوجه این ایستر اگ نخواهند شد…
تمام تنظیمات گرافیکی نسخه PC در یک تصویر…
نکات مثبت:
وجود حجم عظیمی از Easter Eggها
گرافیک به روز شده
گیم پلی همچنان برای طرفداران، لذت بخش است
اضافه شدن یک سری چالش‌های اضافه نسبت به نسخه‌ی اصلی
سیستم چک پوینت و ذخیره سازی بهبود یافته
پشتیبانی از ماوس در منوها
نکات منفی:
برخی پتانسیل‌های هدر رفته
تنظیمات گرافیکی عملا وجود ندارند
پشتیبانی افتضاح از کنترلرها
نبود اسلات‌های متعدد برای ذخیره سازی بازی
یک سری از ویژگی‌ها و مکانیک‌های بازی خوب عمر نکرده‌اند
احتمال یکنواخت و خسته کننده شدن بازی برای مخاطبان جدید
سخن آخر: با وجود برخی ایرادات مثل تنظیمات گرافیکی نامناسب بر روی نسخه‌ی PC این ریمستر، XXL 2 همچنان مانند قبل برای طرفداران بازی اصلی، جذاب و سرگرم کننده است. هرچند به خاطر این که یک سری از مکانیک‌ها و ویژگی‌های بازی خوب عمر نکرده‌اند، این عنوان به احتمال زیاد نمی‌تواند باب طبع مخاطبان جدید باشد.
Verdict
Even with some issues like improper graphical options on the PC version of this remaster, XXL 2 is still an enjoyable experience for the fans of the original game. However, because most of the game's mechanics and features have not aged well, it will most likely not appeal to new audiences
Final Score: 6 out of 10 – PC Version